مقایسه خود ارزشیابی و ارزشیابی توسط مربی در کارآموزی کودکان دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، سال 1393

مقدمه: یکی از چالشهای دوران تحصیل دانشجویان پرستاری، نحوه ارزشیابی است. وارد نمودن فراگیران در فرآیند ارزشیابی یکی از روش‌های معتبر سازی ارزشیابی است. این مطالعه با هدف مقایسه خود ارزشیابی و ارزشیابی توسط مربی در کارآموزی کودکان دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 28 دانشجوی کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان که واحد کارآموزی در عرصه کودکان را اخذ نموده بودند در سال 1393 به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ارزشیابی مهارتهای دانشجویان بود. در پایان هر روز برگه‌های ارزشیابی برای هر دانشجو توسط خودش و مربی تکمیل گردید و تا پایان کارآموزی این روند ادامه یافت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیلی از جمله تی زوج و ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات ارزشیابی کل در ارزشیابی مربی بالینی (81/8 ± 01/84) و در ارزشیابی دانشجو (17/6 ± 74/89) بود. آزمون تی زوج بین نمرات ارزشیابی مربی و خودارزشیابی دانشجویان اختلاف معناداری نشان نداد (161/0 = P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، خود ارزشیابی دانشجویان با ارزشیابی آنان توسط مربی تقریباً مشابه و نشان دهنده این است که دانشجویان می‌توانند عملکرد خود را مورد قضاوت داده و به نقاط ضعف و قوت خود نیز پی ببرند. بنابراین استفاده از این روش به همراه سایر روشهای ارزشیابی جهت کم کردن چالش‌های ارزشیابی دانشجویان پیشنهاد می‌شود.